Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν τρεις αθάνατες μορφές, που φωτίζουν το πάνθεο των ελληνικών γραμμάτων. Ο Βασίλειος ο Μέγας. ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Η γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο προς τιμήν τους εκτός από το θρησκευτικό της χαρακτήρα είναι παράλληλα γιορτή των ελληνικών γραμμάτων. Γι' αυτό όλη η σπουδάζουσα νεολαία της πατρίδας μας από τους μαθητές των δημοτικών σχολείων μέχρι τους φοιτητές των πανεπιστημίων τιμά και γιορτάζει τη μνήμη των οικουμενικών δασκάλων.
Παρόλο που ο καθένας τους έχει ιδιαίτερη γιορτή μέσα στο έτος, καθιερώθηκε από το 1100, επί αυτοκράτορα Βυζαντίου Αλεξίου Κομνηνού, να γιορτάζονται και οι τρεις μαζί γιατί μαζί αγωνίστηκαν για τη διάσωση και διάδοση του χριστιανισμού. Η δράση τους δεν περιορίζεται στο θρησκευτικό στίβο αλλά και στον κοινωνικό.
Σπούδασαν και οι τρεις, πρώτα στα σχολεία της πατρίδας τους μετά, για ανώτερες σπουδές στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές της εποχής τους. Και οι τρεις ήταν πρώτοι σ' όλες τις σχολές που φοίτησαν, αποδείχτηκαν άριστοι όπου κι αν διαγωνίστηκαν.
Τόσο διακρίθηκαν για τις σπουδές τους ώστε και οι τρεις μπορούσαν να διδάξουν αμέσως ως καθηγητές στις ίδιες σχολές απ' όπου αποφοίτησαν.
Στάθηκαν θαρραλέοι μπροστά στο δίκαιο και πρωτοπόροι σε κάθε ανθρωπιστική δραστηριότητα. Έμειναν ανυποχώρητοι μπροστά στους εχθρούς της χριστιανικής πίστης και στις αυθαιρεσίες και πιέσεις των ισχυρών της εποχής εκείνης.
Η ζωή τους ήταν αφιερωμένη στο Θεό και το έργο τους ήταν δοσμένο για τη διάδοση και στερέωση του χριστιανισμού και κυρίως για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Τη μέρα αυτή λοιπόν τιμήσαμε την ιερή τους μνήμη με εκκλησιασμό όλων των μαθητών αλλά και εκφώνηση ομιλίας από τη δασκάλα, Σμαροπούλου Αικατερίνη στον ιερό ναό της Παναγίας στα Βορίζια. Στο σχολείο τιμήσαμε τους τρεις Πατέρες, μιλώντας στα παιδιά για τη ζωή και το έργο τους αλλά και φτιάχνοντας βιβλίο και κάρτα – ενθύμιο.
