Τα Βορίζια (παλαιότερα: Βορίζα) είναι ένα ορεινό χωριό της Κρήτης στους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη με υψόμετρο 536 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και συνδέεται με το Ηράκλειο με ασφαλτόστρωτο δρόμο 53 χιλιομέτρων.

Το Δημοτικό Διαμέρισμα Βοριζίων ανήκει στο δήμο ΦΑΙΣΤΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Έδρα του δήμου είναι οι Μοίρες και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης.

Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και ειδικότερα η ελαιοκομία, ενώ η κτηνοτροφία και η ξυλογλυπτική αποτελούν επίσης ασχολίες, όπως και η υφαντουργία. Στα Βορίζια υπάγεται και η Ιερά Μονή Βαρσαμόνερου.

Στο χωριό υπάρχει μεταξύ άλλων νηπιαγωγείο, που τη σχολική χρονιά 2013-2014 έχει 22 μαθητές και Δημοτικό σχολείο με 60 μαθητές.

Τη σχολική χρονιά 2013-2014 στην Στ΄ Δημοτικού του σχολείου μας τρεις ήταν οι μαθητές, που αρίστευσαν σε όλα τα μαθήματα, με βαθμό σε όλα τα μαθήματα Άριστα 10!

Ο Σύλλογος Βοριζανών Ηρακλείου τίμησε αυτούς τους μαθητές απονέμοντας τους βραβείο - αριστείο προόδου.

Με αλφαβητική σειρά:

Γιαννουλάκη Μαρίνα

Γιαννουλάκης Νικόλαος

Χαραλαμπάκης Εμμανουήλ

Συγχαρητήρια σε όλους!!!

Tο καλοκαίρι είναι η πιο θερμή εποχή του χρόνου και περιλαμβάνει τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο!

Οι μαθητές μας αυτή την εποχή ασχολήθηκαν κυρίως με τη θάλασσα και τις καλοκαιρινές τους διακοπές!

Απολαύστε λοιπόν τις κατασκευές μας, βυθούς, ψάρια, θαλάσσιες χελώνες, ανεμόμυλους, ηλιόσπορους και παγωτά!!!

Σήμερα είναι η γιορτή της Μητέρας!

Η γιορτή της Μητέρας ή αλλιώς η Ημέρα της Μητέρας είναι κινητή εορτή και γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριαή του Μαϊου!

Σήμερα είναι ευκαιρία για όλα τα παιδιά, όσο χρονών και να είναι, να ευχαριστήσουν τις μητέρες τους για όλα όσα έχουν κάνει για αυτά, την αγάπη που τους έχουν προσφέρει απλόχερα, τις θυσίες στις οποίες έχουν προβεί...

Εκτός από λουλούδια και δωράκια, μικρής ή μεγάλης αξίας, το καλύτερο δώρο για σήμερα προς όλες τις μανούλες είναι να ακούσουν ένα μεγάλο και ειλικρινές "Σ'ΑΓΑΠΩ" από τα παιδιά τους.

Στο σχολείο μας ετοιμάσαμε για τις μαμάδες των μαθητών μας, μικρά και μεγάλα δωράκια!

Την Πέμπτη 8 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε, στην αίθουσα «ΑΝΔΡΟΓΕΩ», στο Ηράκλειο Κρήτης, η απονομή των διακρίσεων και των επαίνων του 3^ου Διαγωνισμού Δημοσιογραφικών Δεξιοτήτων «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ» για τα Δημοτικά Σχολεία. 

Δεκάδες άνθρωποι τίμησαν τη μνήμη του πρόωρα χαμένου δημοσιογράφου "Λευτέρη Δασκαλάκη".

Πρωτομαγιά ονομάζεται η πρώτη μέρα του Μαϊου, η οποία είναι μέρα αργίας (η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, για το εργατικό κίνημα είναι απεργία) για πολλές χώρες του κόσμου. Τις περισσότερες φορές η Πρωτομαγιά είναι συνώνυμη με την Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών (Εργατική Πρωτομαγιά), την ημέρα δηλαδή που τιμώνται οι αγώνες του εργατικού κινήματος.

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι είναι το έθιμο, που μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, πλούσια σε εκδηλώσεις σε παλαιότερες εποχές. Στις μέρες μας η Πρωτομαγιά με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις πόλεις.

Πάσχα ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού και είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Πριν τη γιορτή του Πάσχα, έχουμε μία περίοδο νηστείας 50 ημερών. Η τελευταία εβδομάδα πριν από την Κυριακή του Πάσχα είναι η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών.

Πλήθος εθίμων  ομορφαίνουν τις λαμπριάτικες μέρες. Τα έθιμα ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, ενώ το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, οι πιστοί πηγαίνουν στην εκκλησία για να πάρουν το σταυρό φτιαγμένο με βάγια (φύλλα φοινίκων) που το τοποθετούν στα εικονίσματα για να τους φυλάει όλο το χρόνο.

Από την Κυριακή των Βαΐων και κάθε βράδυ καθ ΄ όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, όλοι οι πιστοί μαζεύονται στις εκκλησίες για να παρακολουθήσουν με κατάνυξη τα Θεία Πάθη.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα γιορτάζονται με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη.  Κάποια από τα έθιμα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη, η περιφορά του Επιταφίου το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, οι λαμπάδες, που φέρουν το Άγιο Φως το βράδυ της Ανάστασης, το τσούγκρισμα των αυγών, καθώς και το σούβλισμα των αρνιών ανήμερα το Πάσχα.

Μερικές από τις κατασκευές μας για το Άγιο Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου, μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω:

Οι πασχαλίτσες μας:

Οι κάρτες μας:

Τα καλαθάκια μας:

Τα αυγά και οι λαμπάδες μας:

Η Άνοιξη είναι μία από τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Αστρονομικά ξεκινά με την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου.

Περιλαμβάνει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο και χαρακτηρίζεται ως η εποχή, οπότε λουλούδια πανέμορφα κάνουν την εμφάνιση τους, επιστρέφουν τα χελιδόνια, φτιαχνοντας εκ νεου τις φωλιές τους και όλα τα ζώα της φύσης είναι σε έξαρση!

Τα παράθυρα του σχολείου μας την υποδέχτηκαν:

Τα λουλούδια μας, σαν να θες να τα μυρίσεις:

Οι μελισσούλες μας, έτοιμες να πετάξουν:

Τα προβατάκια μας, έτοιμα για φάγωμα:

Τα χελιδονάκια μας, έτοιμα να πετάξουν:

Tα προβατάκια μας, βόσκουν στο λιβάδι:

Κατά την 1η Απριλίου, συνηθίζεται να λέγονται καλοπροαίρετα ψέματα λόγω εθίμου. Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά.

 Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χηρέψει γρήγορα.

Στο σχολείο μας τη μέρα αυτή αξιοποιήσαμε τα παιδικά παραμύθια "Ο ψεύτης βοσκός" και "Ο Πινόκιο" συζητώντας για τις επιπτώσεις, που έχουν τα ψέμματα στη ζωή μας και πόσο μάλιστα των παιδιών.

Ορίστε και μια μικρή κατασκευή αυτής της ημέρας:

Σήμερα γιορτάζουμε διπλή γιορτή. 

Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον Ευαγγελισμό της Ελλάδας. 

Εκεί στη γη της Ιουδαίας, τη χώρα των θεόπνευστων προφητών, ο Αρ­χάγγελος Γαβριήλ, σαν σήμερα προσφέρει τον κρίνο στη σε­μνή Παρθένο και ευαγγελίζεται τη Γέννηση του Σωτήρα της ανθρωπότητας. Εδώ στην Ελλάδα, στη γη της σοφίας, των ηρώων και των ημίθεων, στην αγιοφρούρητη Μονή της Αγίας Λαύρας ένας εμπνευσμένος Ιεράρχης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, υψώ­νει το Λάβαρο, της Λευτεριάς πέπλο, και ευαγγελίζεται με τα προφητικά λόγια του, ξέχειλα από πατριωτικό παλμό και τρεμάμενα από ιερή συγκίνηση, τη λύτρωση του Ελληνισμού από τη μυσαρή τυραννία.

Οι πανανθρώπινες αξίες, για τις οποίες τόσο αγωνίστηκαν οι Έλληνες και τόσο αίμα πρόσφεραν σαν σκληρό τίμημα τους, καταρρακώνονται από το μολυσμένο χνώτο του κατα­κτητή.Ραγιάς είναι ο Έλληνας. Ον ευτελές, που δεν δικαιούται να εξουσιάζει τίποτε στη ζωή αυτή. Μήτε οικογένεια, μήτε τιμή, μήτε αξιοπρέπεια. Δεν ορίζει γυναίκα, σπίτι, παιδιά και περιουσία. Δουλεύει σκληρά κι ολόμοχθα για να γεμίζει το αμπάρι του αφέντη και φέρνει παιδιά στον κόσμο για να γί­νουν γενίτσαροι, που θα του πάρουν την ίδια την ψυχή του. Κάθε ανθρώπινη αξία ποδοπατείται βάναυσα. Οι άνθρω­ποι του πνεύματος και οι δημιουργοί πνευματικών έργων ξε­ριζώνονται ή αποκεφαλίζονται σαν μάρτυρες της Πίστης και της Πατρίδας.Ψηλά βουνά κι απάτητα και πάντα χιονισμένα. Βουνά ψη­λά, αξετίμητα, των σταυραετών λημέρια. Βουνά που γιγάντωσαν τα μαρμαρωμένα στήθια τους και δέχτηκαν στη στοργι­κή αγκαλιά τους τους απαράμιλλους εραστές της ελευθερίας και τραγούδησαν περήφανα το λακωνικό και ρηξικέλευθο όρ­κο:

«Ελευθερία ή θάνατος».

Εφτά χρόνια η Ελλάδα γίνεται το θέατρο της μεγάλης εποποιΐας, του αίματος και της φρίκης. Και δίπλα στους με­γάλους μας αγωνιστές, ξεχωρίζουν μεγάλες ευρωπαϊκές μορ­φές, λάτρισσες του πανάρχαιου Ελληνικού μεγαλείου, που ολοκληρώνουν το προς την Ελλάδα οφειλόμενο χρέος με την προσφορά της ίδιας της ζωής τους. Είναι οι μεγάλοι φίλοι μας, ακραιφνείς αγωνιστές και υποστηρικτές των πανανθρώ­πινων δικαίων και των απαράγραπτων δικαιωμάτων της αν­θρώπινης ζωής. Χάρισαν στην Ελλάδα τα χρόνια, την περιου­σία και το τέλος της ζωής τους. Τι άλλο μπορούσαν να της προσφέρουν; Ένας μονάχα ήταν ο πόθος τους: Ή να πεθά­νουν στον αγιασμένο αυτόν τόπο, όπως οι ίδιοι διακήρυτταν, ή να δουν την ελευθερία αναθάλλουσα και πάλι στη γη των πατέρων της. Είναι οι μεγάλοι ευεργέτες μας στην κρίσιμη εκείνη στιγμή της τιτανομαχίας του έθνους μας, οι γνήσιοι, οι άδολοι Φιλέλληνες, που διαπνέονταν από άκρατο και ανυπολόγιστο φιλελληνισμό. Τους σεβόμαστε, τους αναγνωρί­ζουμε και πάντα θα τους ευγνωμονούμε.

Το '21 είναι για μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Είναι η ίδια η προσωποποίηση της Δόξας. Είναι ανάσταση. Μαρτυ­ρεί την ακατάλυτη δύναμη της φυλής μας, τη ζωτικότητα και το σφρίγος της. Είναι η ίδια η ζωή μας. Ό,τι είμαστε σήμε­ρα σαν κράτος, σαν έθνος, σαν λαός, το χρωστάμε στο ανε­πανάληπτο '21 μας. Αυτό που έγινε τότε, μόνο σαν θαύμα μπορεί να εξηγηθεί. Αν για την πραγματοποίηση ενός θαύ­ματος χρειάζεται δύναμη υπερφυσική, αυτή σίγουρα θα τη δρούμε μέσα στην ψυχή του λαού που αγωνίστηκε-το '21. Το '21 σήκωσε την ταφόπετρα κι ανάστησε ένα λαό οδηγώντας τον απ' την αφάνεια στην πρωτοπορία, από τον τάφο στη ζωή, από την αυταπάτη και την ονειροπόληση στο φως της πραγματικότητας. Από την ανυπαρξία στην πρωτοπορία των ελεύθερων λαών. Αυτό θεμελίωσε το μέλλον του έθνους μας και γέννησε το συναίσθημα της ασφάλειας και της ύπαρξης.

Γιαυτό ας στραφεί την ιερή τούτη στιγμή ευλαβικά ο νους μας στους αθάνατους εκείνους προμάχους της εθνικής μας αποκατάστασης.

Σήμερα που γιορτάζουμε με βαθιά ικανοποίηση και ιστο­ρική αναπόληση την ιερή τους μνήμη, ας τους υποσχεθούμε πως θ' αποτελούν για μας αρχή και κανόνα ζωής και θα δια­ποτίζουν με το φρόνημα τους τους μεγάλους εθνικούς μας οραματισμούς. Είναι τούτο χρέος ιερό, εθνική επιταγή, μέγι­στο καθήκον. Ο αγώνας τους θα είναι για μας όρκος τιμής κι ανδραγαθίας και η μεγάλη τους κληρονομιά θα διατηρεί­ται από μας σαν κόρη οφθαλμού, γιατί: «πατρός τε και μη­τρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς».

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821

Ζήτω η αθάνατη Ελλάδα μας

ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΜΑΣ

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ Η ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ ΜΑΡΙΝΑ

ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Το Μάρτιο τυπώσαμε το δεύτερο τεύχος της εφημερίδας μας!

Παρτε μια μικρή γεύση από το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα του τεύχους.....

Σαρακοστή λέμε τις 40 ημέρες πριν από το Πάσχα. Αυτές τις ημέρες νηστεύουμε για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο.

Έτσι επειδή τα παλιά χρόνια δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν ένα χαρτί και έφτιαχναν μια καλόγρια, τη κυρα -Σαρακοστή.

Στόμα δεν της έβαζαν γιατί κρατούσε νηστεία, τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις προσευχές και είχε επτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής.

Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο.

Η δεύτερη Κυριακή της Αποκριάς είναι η μέρα, που λήγουν οι αποκριάτικες εκδηλώσεις. Η επόμενη ημέρα, που ξημερώνει είναι η Καθαρή Δευτέρα. Ονομάστηκε Καθαρή Δευτέρα γιατί τη μέρα αυτή οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σπίτια τους και ιδιαίτερα τα μαγειρικά σκεύη από τα λίπη που φαγώθηκαν το προηγούμενο βράδυ.

Η λέξη Καθαρή εκκλησιαστικά σημαίνει το ξεκίνημα της κάθαρσης των Χριστιανών που αρχίζει με νηστεία. Από τη μέρα αυτή ξεκινάει η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η Καθαρή Δευτέρα ονομάζεται από το λαό «Κούλουμα» και γιορτάζεται με νηστίσιμα φαγητά στην ύπαιθρο, όπως λαγάνα, χαλβά, ελιές, ταραμά, μαρούλι, ντομάτα, αγγουράκι, τουρσί, φυσικά θαλασσινά, όπως καλαμαράκια και χταπόδια.

Αυτή τη μέρα μικροί και μεγάλοι βρίσκουν την ευκαιρία να πετάξουν τους χαρταετούς τους. Η χαρά τους γίνεται μεγαλύτερη όταν συναγωνίζονται στο ποιος χαρταετός θα φτάσει πιο ψηλά.

Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Τις ημέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, του «μασκαρέματος» και της μεταμφίεσης. Η ελληνική αποκριά έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα και συνδέεται µε την λατρεία του ∆ιονύσου, θεού του κρασιού και των εορτασµών.

Η αποκριά διαρκεί τρεις εβδοµάδες, και ξεκινάει 60 µέρες πριν το Πάσχα. Ονοµάζεται Τριώδιο. Οι ενήλικες και τα παιδιά µεταµφιέζονται µε αστεία κουστούµια, χορεύουν, τραγουδούν και παρακολουθούν παρελάσεις καρνάβαλων καθώς και άλλες δραστηριότητες, που οργανώνονται από τους δήµους όλων σχεδόν των πόλεων της Ελλάδας.

Κάποια από τα έθιμα αυτής της περιόδου είναι:

Η Τσικνοπέμπτη, που γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα.

Τα Ψυχοσάββατα, που κατά την διάρκεια αυτών των ηµερών βρίσκουμε την πρακτική ειδικών λειτουργιών και µνηµόσυνων, όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν βρασµένο σιτάρι (κόλλυβα) στην εκκλησία και το µοιράζουν στο εκκλησίασµα µετά την λειτουργία στην µνήµη των αγαπηµένων τους .

Μερικές από τις κατασκευές μας για τον εορτασμό της Αποκριάς: 

Η αμυγδαλιά ανθίζει κάθε χρόνο νωρίτερα από όλα τα υπόλοιπα φυτά, σηματοδοτώντας την αρχή της άνοιξης.

Ο  μύθος της αμυγδαλιάς αναφέρει πως ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα
επέστρεφε από την Τροία.

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της. Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.

Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, 
που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Στην πραγματικότητα η Αμυγδαλιά ανθίζει νωρίτερα, επειδή σε σχέση με τα άλλα φυτά έχει «ατελή» άνθη. Αυτό δημιουργεί προβλήματα με την απαραίτητη παρουσία των εντόμων που θα μεταφέρουν τη γύρη από το αρσενικό λουλούδι στο ωάριο του θηλυκού λουλουδιού, για να γίνει η γονιμοποίηση.

Αν, λοιπόν, η αμυγδαλιά άνθιζε αργότερα, μαζί με τα άλλα φυτά, υπήρχε ο κίνδυνος τα έντομα που τη γονιμοποιούν να προτιμούσαν τα άλλα λουλούδια. Έτσι, ανθίζοντας νωρίς και μόνη της διασφαλίζει την παρέμβαση των εντόμων που είναι αναγκασμένα, θέλοντας και μη να την προτιμήσουν.

Στο σχολείο μας ασχοληθήκαμε με το μύθο της αμυγδαλιάς, τη σήμανση της απαρχής της άνοιξης και δείτε τι έφτιαξαν οι μαθητές μας:

Ο χειμώνας είναι μια από τις τέσσερις εποχές του έτους, 

με τους μήνες Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο 

και χαρακτηρίζεται ως η ψυχρότερη εποχή του έτους.

Αν και φέτος στην Κρήτη, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα,

το σκηνικό του καιρού θύμιζε περισσότερο άνοιξη, παρά χειμώνα, 

στο δημοτικό σχολείο κατά τους μήνες αυτούς, 

ασχολούμαστε με τα χαρακτηριστικά της εποχής, δηλαδή το χιόνι, τους χιονάνθρωπους, 

τα ζώα του πάγου και τη χειμερία νάρκη.

Η ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ ΜΑΣ:

ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ:

ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ Η ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ:

 ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ:

Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν τρεις αθάνατες μορφές, που φωτίζουν το πάνθεο των ελληνικών γραμμάτων. Ο Βασίλειος ο Μέγας. ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Η γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο προς τιμήν τους εκτός από το θρησκευτικό της χαρακτήρα είναι παράλληλα γιορτή των ελληνικών γραμμάτων.  Γι' αυτό όλη η σπουδάζουσα νεολαία της πατρίδας μας από τους μαθητές των δημοτικών σχολείων μέχρι τους φοιτητές των πανεπιστημίων τιμά και γιορτάζει τη μνήμη των οικουμενικών δασκάλων.

Παρόλο που ο καθένας τους έχει ιδιαίτερη γιορτή μέσα στο έτος, καθιερώθηκε από το 1100,  επί αυτοκράτορα Βυζαντίου Αλεξίου Κομνηνού, να γιορτάζονται και οι τρεις μαζί γιατί μαζί αγωνίστηκαν για τη διάσωση και διάδοση του χριστιανισμού. Η δράση τους δεν περιορίζεται στο θρησκευτικό στίβο αλλά και στον κοινωνικό.

Σπούδασαν και οι τρεις, πρώτα στα σχολεία της πατρίδας τους μετά, για ανώτερες σπουδές στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές της εποχής τους. Και οι τρεις ήταν πρώτοι σ' όλες τις σχολές που φοίτησαν, αποδείχτηκαν άριστοι όπου κι αν διαγωνίστηκαν.

Τόσο διακρίθηκαν για τις σπουδές τους ώστε και οι τρεις μπορούσαν να διδάξουν αμέσως ως καθηγητές στις ίδιες σχολές απ' όπου αποφοίτησαν.

Στάθηκαν θαρραλέοι μπροστά στο δίκαιο και πρωτοπόροι σε κάθε ανθρωπιστική δραστηριότητα. Έμειναν ανυποχώρητοι μπροστά στους εχθρούς της χριστιανικής πίστης και στις αυθαιρεσίες και πιέσεις των ισχυρών της εποχής εκείνης.

Η ζωή τους ήταν αφιερωμένη στο Θεό και το έργο τους ήταν δοσμένο για τη διάδοση και στερέωση του χριστιανισμού και κυρίως για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. 

Τη μέρα αυτή λοιπόν τιμήσαμε  την ιερή τους μνήμη με εκκλησιασμό όλων των μαθητών αλλά και εκφώνηση ομιλίας από τη δασκάλα, Σμαροπούλου Αικατερίνη στον ιερό ναό της Παναγίας στα Βορίζια. Στο σχολείο τιμήσαμε τους τρεις Πατέρες, μιλώντας στα παιδιά για τη ζωή και το έργο τους αλλά και φτιάχνοντας βιβλίο και κάρτα – ενθύμιο.

Το Δεκέμβριο τυπώσαμε το πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας!

Το περιεχόμενό του αποτελούνταν από τις δραστηριότητες του σχολείου μας 

από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2013-2014, 

αλλά και με άρθρα, που ετοίμασαν οι ίδιοι οι μαθητές σε ποικίλλα θέματα!

Η ανταπόκριση της τοπικής κοινωνίας ήταν ενθουσιώδης!!!

Παρτε μια μικρή γεύση από το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα του τεύχους.....

Επιφυλασσόμαστε και για τη συνέχεια με τα επόμενα τεύχη να ετοιμάζονται...

Ιδρύσεις Σχολείων στην Πάνω Ρίζα.doc (56832)